വൈകിയ ദൂരം നോക്കി
സങ്കടം കൊടുക്കല്ലേ ...
കാലില്‍ ഒരു ചുമട്
ചങ്ങലയില്‍ നില്പൂ ഞാന്‍ .
വേനല്‍ വറുതിയില്‍
കരിഞ്ഞ കണ്ണും
വരണ്ട ചുണ്ടും
പൊടിഞ്ഞ വിയര്‍പ്പും
നരച്ച തലയുടെ
ചുമടും താങ്ങി .
തളര്‍ന്ന കാലും ..
മടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നതെന്തിനാ ...
എടുത്തു പൊയ്കോളൂ ..
കനം തൂങ്ങി നില്ക്കാന്‍ ആവുന്നില്ല .
കരുത്തു ചോര്‍ന്നു പോയ്‌ ..
കനല്‍ വഴി ഇനി ഇല്ല .
കടലാസുകള്‍ ചുരുട്ടി
പേനയും വലിച്ചെറിഞ്ഞു
കാത്തിരിക്കുന്നു ..
സങ്കടം കൊടുക്കല്ലേ ...
കാലില്‍ ഒരു ചുമട്
ചങ്ങലയില്‍ നില്പൂ ഞാന്‍ .
വേനല്‍ വറുതിയില്‍
കരിഞ്ഞ കണ്ണും
വരണ്ട ചുണ്ടും
പൊടിഞ്ഞ വിയര്‍പ്പും
നരച്ച തലയുടെ
ചുമടും താങ്ങി .
തളര്‍ന്ന കാലും ..
മടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നതെന്തിനാ ...
എടുത്തു പൊയ്കോളൂ ..
കനം തൂങ്ങി നില്ക്കാന്‍ ആവുന്നില്ല .
കരുത്തു ചോര്‍ന്നു പോയ്‌ ..
കനല്‍ വഴി ഇനി ഇല്ല .
കടലാസുകള്‍ ചുരുട്ടി
പേനയും വലിച്ചെറിഞ്ഞു
കാത്തിരിക്കുന്നു ..
